D Veegele wisse Bscheid
Diese Woche mal wieder eine alemannische Kolumne zum Wochenende von Wendelinus Wurth.
Do liist mr jetz iwer arktischi Temprature in Amerika un iwer e bräsiger Präsident, wu schwadroniert driwer, ass er gern e wing vun dere globale Erwärmung hätt. Debi hen die Wisseschaftler doch allewil schu gsait, ass extremi Wettersituatiuune täte zuenemme. Awer wene juckt des schu, we-mr allewil bloß meint, uftrumpfe z mieße.
Awer Amerika isch nit Europa. Bi uns siht s grad ganz anderschter us: S isch Winter un mir kriege Wasser uhni End, awer nit in fester Form. Un kalt? Vun wege. Mir hen fuchzeh Grad plus un d Veegele sin dusse schu am Liebschtere un Singe. Uf em Radwä siht mr frischi Schlimspuere vun de Schnecke, wu s natierlig au schu erlickert hen, ass ne die Erderwärmung so ebbis vun niilauft.
Vebej sin die Tää – mir denke si noch – wu s Afang Dezember ordentlig gschnejt het un des wisse Zejg lejebliiwe-n-isch bis in de April. Ass de Bodesee zuegfriert oder gar e Großteil vun de Ostsee ka-mr sich kum meh vorstelle. Awer so isch es gsi anne 1962/63.
Wenn d Schneecke im Jänner schu dusse promeniere
Jetz, wu de Winter schu halwer rum isch, un mir kum zwei, drej Froschttää gha hen, mie-mr froh sii, wenns iwerhaupt noch kalt wurd. Schleecht fir d Schifahrer un d Buere. Wil e reechter Winter jo au im e gheerige Teil vun dem Ugeziifer s Läwe koscht, de Schnecke, de Insekte un Zecke.
Wenn awer d Schnecke, wu nit grad zue de wooghalsige Viicher gheere, im Jänner schu dusse promeniere, nor wundert s au niemer meh, we-mr dusse im Wald schu d erschti Pfifferling findet, frischi, kei iwerständigi vun letschtjohr. Un Schnecke dra, au an de Herbschtpfifferling vun letschtjohr, wu au noch rumsten.
Villicht isch s im bräsige Uftrumpfer nonit klar, was es gschlage het. Awer d Pilz, d Schnecke un d Veegele wisse Bscheid.