Lahraus, Lahrein: De Handyman
Bürkle Paul wartet ... auf Benehmen.
S’ Wartezimmer bim Urologe war voll. Rappelvoll. Plötzlich schellt ä Handy. De junge Besitzer nimmt ab und jetzt gehts los! »Ja ... ah, Du ... was geht? ... Ah, bin grad bim Dokter ... de Schniedel brennt.« Plötzlich isch Stimmung in de Budi. Alli Köpf gehn hoch un schaue entgeischdert dänne junge Kerli an. Dänne lasst des kalt! Er babbelt un babbelt un babbelt! Un er babbel lutt! Mir erfahre alles! Miän alles erfahre! Vun de Jenny, was des fir ä bleedi Kuh isch un vun de Party, die so geil war, was an Oschdere abgeht ... Ich denk: »Bue, bitte! Geh nuss! Des isch jo nur noch peinlich!« Aber de Bue merkt des nit. Er telefoniert eifach widder, wird immer lutter un die Stimmung im Wartezimmer kippt. Zerschd hänn noch ä Paari glacht, jetzt schiddle die Meischde d’Köpf un rolle mit de Auge. Zum Glick geht d’Tür uff un ä Krankeschweschder ruft: »Herr X, bitte!« De Herr X isch schun ä älderer Mann, er steht schwerfällig uff un bevor er des Wartezimmer verlasst, drillt er sich zum »Handymann« um un sait: »Weisch was dir ghert? Dir ghert eifach mol de Arsch versohlt!« Dann drillt er sich widder rum un geht, der Herr X! »Mutig, mutig«, hab ich denkt. Un hab klatscht! Un ... plötzlich hets ganze Wartezimmer klatscht! Scheeni Oschdere!
Gänn Acht uffänander! Bis ball. Adje Euer Paul