Tschüssi...
Mir hänn im Gschäft ä neuer Kolleg bikumme un der Kerli isch eigentlich schwer in Ordnung, aber eins macht mich wahnsinnig: wenn er nachem Fiierobe geht, sait er »Tschüssi! Bis Morge!«
Des »Tschüssi« kriäg ich nimmi uss de Birn! Mit Tschüss könnt ich jo grad noch so läwe, aber Tschüssi? Kann der Sturmsimbel nit »Ade« sage? Minni Renat schiddelt nur de Kopf: »Paul! Du wirsch echt alt! Du regsch dich iiber Schissdreck uff? Er verabschiedet sich uff jede Fall, manchi sage jo garnix!«
Min Schätzli het mich, wie so oft, uff ä Idee brocht! Un so beobacht ich jetzt schun sit Tage, wie sich Lit in Lohr verabschiede, odder ob sie sich iiberhaupt verabschiede! Ihr glaube’s nit, aber ganz vorne in de Verabschiedungs-Ranglischd liegt »Tschau«. Eigentlich isch des jo italienisch un wird »Ciao« gschriebe, aber »Tschau« isch halt die badische Version un mol ganz ehrlich: manch Kuhbacher, Richebacher odder Sulzer kummt faschd ä bissli wie ä Sizilianer deher, wenn er ganz lässig »Tschau« sait. Un do kann er jo au nit soviel Fehler mache, wie bi »Grazie« odder »Prego«..Tschau kann wirklich »faschd« jeder! Uff Platz zwei liegt unser herrliches »Ade«. Des wird meischdens nur noch vun de äldere Lit verwendet, aber ich finde: »Ade« het viel mäh, als drei Buchstabe! »Ade« heisst eigentlich: ich wünsch der ä scheener Obe, ä guadi Nocht un freu mich, wemmer uns wiedersähne. »Ade« halt! Die ä bissli modernere Version heisst »Adje«.
Un des find ich faschd noch besser. »Adje« isch cool! Dann gits noch ä paar idiotische Variante: »Tschauli«, »Adeli« sinn genauso bleed wie »Tschüssi«, odder? Faschd noch schlimmer isch: »Mer sieht sich!« Was soll denn der Käs? Wenn sieht mer sich, warum sieht mer sich, wer weiss des, ob mer sich sieht? Ha, do sage ich doch liäber nix! Odder wenigstens, oh nei, »Tschüssi«: Gänn Acht uffänander! Bis ball! Adje Euer Paul